treabă

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

treabă (język rumuński)[edytuj]

wymowa:
IPA: [ˈtre̯a.bə]
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zajęcie, praca, robota[1]
(1.2) sprawa, interes[1]
(1.3) uczynek, postępek[1]
(1.4) zwyczaj, nawyk[1]
odmiana:
(1.1-4) lp treabă; lm treburi
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
scs. трѣба[2]
uwagi:
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Zdzisław Skarżyński, Mały słownik rumuńsko-polski, Wiedza Powszechna, Warszawa 1984, ISBN 83-214-0310-7.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Anna Oczko, Zapożyczenia południowosłowiańskie w języku rumuńskim w XVI i XVII wieku, Kraków 2010, s. 279.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=treabă&oldid=8296336”