stenografia

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

stenografia (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌstɛ̃nɔˈɡrafʲja], AS[stnografʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.i → j 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) sposób pisania za pomocą umownych symboli, konwencji i skrótów, pozwalający notować w tempie ludzkiej mowy; zob. też stenografia w Wikipedii
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) przest. rzad. rychłopis
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. stenograf mos
przym. stenograficzny
związki frazeologiczne:
etymologia:
gr. στενός + γράφω (stenós + gráphō) → ciasny, wąski + pisać[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „stenografia” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.

stenografia (język słowacki)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) stenografia[1][2]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) rýchlopis
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. stenograf m, stenografka ż
przym. stenografický
przysł. stenograficky
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Zofia Jurczak-Trojan, Halina Mieczkowska, Elżbieta Orwińska, Maryla Papierz, Słownik słowacko-polski, t. II, P-Ž, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0569-1, s. 328.
  2. Hasło „stenografia” w: Krátky slovník slovenského jazyka, J. Kačala – M. Pisárčiková – M. Považaj (red.), Veda, Bratysława 2004, ISBN 80-224-0750-X.

stenografia (język włoski)[edytuj]

wymowa:
IPA/ste.no.gra.'fi.a/
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) stenografia
odmiana:
(1.1) lp stenografia; lm stenografie
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. stenografa ż, stenografo m
czas. stenografare
przym. stenografico
przysł. stenograficamente
związki frazeologiczne:
etymologia:
wł. steno- + -grafia
uwagi:
źródła: