ragnarök

ragnarök (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny lub nijaki

(1.1) mit. przeznaczenie bogów, zmierzch bogów (według mitologii skandynawskiej: wojna pomiędzy bogami, a olbrzymami, w wyniku której nastąpi koniec świata), ragnarök, ragnarek

(1.2) przen. zagłada, upadek (świata), koniec świata, dzień ostateczny

odmiana:

(1) en ragnarök lub ett ragnarök, nieodm.

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) gudaskymning

(1.2) världsundergång, undergång, domedag

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

od isl. ragna + rǫk → bogów + los, przeznaczenie

uwagi:

źródła: