outgrundlig

outgrundlig (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) niezgłębiony, niezbadany, nieodgadniony, niepojęty

odmiana:

(1.1) outgrundlig, outgrundligt, outgrundliga; st. wyższy outgrundligare; st. najwyższy outgrundligast

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) av någon outgrundlig an­ledning → z jakiegoś niepojętego powodu

synonimy:

(1.1) ofattbar, gåtfull, oförklarlig, mystisk

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. outgrundlighet

przysł. outgrundligt

związki frazeologiczne:

przysłowie Guds vägar äro outgrundliga

etymologia:

uwagi:

źródła: