kokeln

kokeln (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈkoːkl̩n] IPA: [ˈkoːkl̩tə] IPA: [ɡəˈkoːkl̩t]

​

znaczenia:

czasownik słaby

(1.1) reg. (nieostrożnie) obchodzić się z ogniem

(1.2) reg. tlić się

odmiana:

(1.1-2) kokeln (kokelt), kokelte, gekokelt (haben)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: kokeln • ankokeln

źródła: