imperative

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

imperative (język angielski)[edytuj]

wymowa:
amer. IPA/ɪmˈpɛɹ.ə.tɪv/
?/i ?/i
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) filoz. imperatyw
(1.2) gram. tryb rozkazujący

przymiotnik

(2.1) rozkazujący
(2.2) władczy
(2.3) pilny
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) moral/social/territorial imperative
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przysł. imperatively
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

imperative (interlingua)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) rozkazujący, nakazujący, imperatywny
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. imperio, imperator, imperatrice, imperialismo, imperialista, imperativo, imperial
czas. imperar
przym. imperial, imperiose
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

imperative (język łaciński)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

przysłówek

(1.1) w formie rozkazującej, rozkazująco[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Hasło „imperative” w: Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie III, Księgarnia św. Wojciecha, Poznań - Warszawa - Lublin 1958, s. 315.