fonografia

fonografia (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌfɔ̃nɔˈɡrafʲja], AS: [fõnografʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• i → j 

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zapisywanie dźwięków na nośnikach danych np. płytach kompaktowych albo kasetach mangetofonowych

(1.2) działalność polegająca na wydawaniu nagrań muzycznych

(1.3) dorobek nagrań artysty lub zespołu muzycznego

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. fonograficzny

rzecz. fonograf mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. φωνή + γρᾰ́φειν (phōnḗ+gráphein) → dźwięk + pisać

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) phonography
• baskijski: (1.1) fonografia
• niemiecki: (1.1) Phonographie ż, Tonaufzeichnung ż, Tonaufnahme ż
• włoski: (1.1) fonografia ż

źródła:

fonografia (język baskijski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) techn. fonografia

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

fonografia (język włoski)

wymowa:

IPA: /fo.no.gra.'fi.a/

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) techn. fonografia

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. fonografo m

przym. fonografico

przysł. fonograficamente

związki frazeologiczne:

etymologia:

wł. fono- + -grafia

uwagi:

źródła: