bunn
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
bunn (język norweski (bokmål))[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) dno
- odmiana:
- (1.1) en bunn, bunnen, bunner, bunnene
- przykłady:
- (1.1) Dykkerne fant en skatt på bunnen av havet. → Płetwonurkowie znaleźli skarb na dnie oceanu.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) botn
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
bunn (język wilamowski)[edytuj]


- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.2) zobacz też: Indeks:Wilamowski - Jedzenie
- źródła:
- ↑
Hasło „Vicia faba” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
- ↑
Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. A-R, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 52.