bundis

bundis (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) (w funkcji orzecznika) pot. będący kumplem

rzeczownik, rodzaj wspólny

(2.1) pot. kumpel, koleś, kompan

odmiana:

(1.1) nieodm.

(2.1) lp en bundis, bundisen; lm bundisar, bundisarna

przykłady:

składnia:

(1.1) vara bundis med någon → być czyimś kumplem

kolokacje:

synonimy:

(2.1) kompis, bästis, polare

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

szw. bundsförvant + -is → sprzymierzeniec + …wyraża familiarność

uwagi:

źródła: