ausbrüten

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

ausbrüten (język niemiecki)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈaʊ̯sˌbʁyːtn̩] ?/i IPA[ˌbʁyːtətə ˈaʊ̯s] IPA[ˈaʊ̯sɡəˌbʁyːtət]
znaczenia:

czasownik słaby, rozdzielnie złożony

(1.1) ornit. wysiedzieć (jajo)
(1.2) przen. knuć, uknuć
odmiana:
(1.1-2)[1] ausbrüt|en (brütet aus), brütete aus, ausgebrütet (haben)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Ausbrüten n, Ausbrütung ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: brütenanbrütenausbrütenbebrütenerbrüten
źródła: