anständig
anständig (język niemiecki)[edytuj]
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) przyzwoity
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Anstand m, Anständigkeit ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
anständig (język szwedzki)[edytuj]
- wymowa:
- [²'an:sten:dig]
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) porządny, przyzwoity[1]
- odmiana:
- (1.1) anständig, anständigt, anständiga
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. anständighet
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Svensk ordbok och svensk uppslagsbok, red. Sven-Göran Malmgren, Norstedts Akademiska Förlag, Göteborg 2001, ISBN 91-7227-281-3, s. 33.