Przejdź do zawartości

anständig

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

anständig (język niemiecki)

[edytuj]
wymowa:
?/i
IPA[ˈanˌʃtɛndɪç]
?/i ?/i ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) przyzwoity
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Anstand m, Anständigkeit ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

anständig (język szwedzki)

[edytuj]
wymowa:
[²'an:sten:dig]
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) porządny, przyzwoity[1]
odmiana:
(1.1) anständig, anständigt, anständiga
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. anständighet
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Svensk ordbok och svensk uppslagsbok, red. Sven-Göran Malmgren, Norstedts Akademiska Förlag, Göteborg 2001, ISBN 91-7227-281-3, s. 33.