anordnen

anordnen (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈanʔɔʁdnən] IPA: [ɔʁdnətə ˈan] IPA: [ˈanɡəʔɔʁdnət]

^ⓘ

znaczenia:

czasownik słaby, rozdzielnie złożony, przechodni

(1.1) przyporządkowywać, przyporządkować, porządkować, uporządkować

(1.2) zarządzać, zarządzić, nakazywać, nakazać

odmiana:

(1.1-2) anordnen (ordnet an), ordnete an, angeordnet (haben)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Anordnen n, Anordnung ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: ordnen • abordnen • anordnen • beiordnen • einordnen • umordnen • unterordnen • überordnen • verordnen • zuordnen

źródła: