Wikisłownik:Zasady tworzenia haseł/Duński, norweski

Zobacz więcej na osobnej stronie: zasady ogólne dla odmiany.

Zasady wprowadzania odmiany dla języków duńskiego, norweskiego i szwedzkiego.

W odróżnieniu od jęz. polskiego, języki nordyckie mają mniej form odmiany, w zw. z czym odmienione słowa można podawać w całości (tj. "hunden", a nie "~en"), co ułatwi użytkownikowi wyszukiwanie.

rzeczowniki

Podajemy cztery formy, pełne: formę z rodzajnikiem nieokreślonym i formę określoną, lm formy nieokreśloną i określoną, np:

odmiana:

(1.1) en hund, hunden, hunde, hundene

odmiana:

(1.1) en ordbok, ordboken, ordböcker, ordböckerna

czasowniki

Podajemy cztery formy, pełne: bezokolicznik, formy osobowe czasu teraźniejszego, przeszłego, imiesłów, np:

odmiana:

(1.1) at spise, spiser, spiste, (have) spist

przymiotniki

Podajemy pełne formy dla wszystkich rodzajów i liczby mnogiej oraz stopnie wyższy i najwyższy, np:

odmiana:

(1.1) fattig, fattigt, fattige; st. wyższy fattigere, st. najwyższy fattigst

zaimki osobowe

Podajemy formę podmiotu i dopełnienia, a w uwagach dajemy linka do omówienia zaimków w Aneksie, np:

uwagi: (1.1) zob. też: jag ~ han ~ hon ~ den ~ det ~ vi ~ ni ~ de → zaimki w języku szwedzkim
uwagi: (1.1) zob. też: du ~ han ~ hun ~ det ~ den ~ vi ~ I/De ~ de → zaimki w języku duńskim