Aneks:Język duński - zaimki

Spis treści aneksu | Język duński

Zaimki (łac. pronomen) służą do zastępowania innych części mowy, dzięki czemu unika się nieprzyjemnych powtórzeń wyrazów oraz skraca wypowiedź, bez utraty jej treści. Użycie zaimka ma sens jedynie wtedy, gdy wiadomo, jaki wyraz zastępuje użyty zaimek.

Choć słowo "zaimki" sugeruje, że służą one tylko do zastępowania rzeczowników ("imion"), zaimki zastępują również wiele innych części mowy.

Rodzaj użytego zaimka i sposób jego odmiany zależą od zastępowanej części mowy.

Zaimki osobowe i dzierżawcze

polski	duński
	podmiot	przypadki zależne	forma dzierżawcza	forma zwrotna
ja	jeg	mig	min (mit / mine)	mig
ty	du	dig	din (dit / dine)	dig
on	han	ham	hans	sig
ona	hun	hende	hendes	sig
to / ono	det, den	det, den	dets, dens	sig
my	vi	os	vores (vor / vort)	os
wy	I	jer	jeres	jer
oni / one	de	dem	deres	sig
Pan, Pani, Państwo	De	Dem	Deres	Dem
swój	-	-	sin (sit / sine) tylko 3. os. lp