muszkiet

muszkiet (język polski)

muszkiety (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈmuʃʲcɛt], AS: [mušʹḱet], zjawiska fonetyczne: zmięk.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) czarnoprochowa, odprzodowa długa broń palna wyposażona w lufę gładką kalibru od 17 do 25 milimetrów, zob. też muszkiet w Wikipedii

odmiana:

(1.1) lp muszkie|t, ~tu, ~towi, ~t, ~tem, ~cie, ~cie; lm ~ty, ~tów, ~tom, ~ty, ~tami, ~tach, ~ty

przykłady:

(1.1) Żołnierzy uzbrojonych w muszkiety nazywano muszkieterami.

składnia:

kolokacje:

(1.1) strzelać z ~tu; ładować ~t

synonimy:

antonimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. muszkieter m

przym. muszkieterski, muszkietowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) musket
• francuski: (1.1) mousquet m
• hiszpański: (1.1) mosquete m
• holenderski: (1.1) musket
• niemiecki: (1.1) Muskete ż
• norweski: (1.1) muskett
• nowogrecki: (1.1) μουσκέτο n
• portugalski: (1.1) mosquete
• rosyjski: (1.1) мушкет m
• słoweński: (1.1) mušketa
• włoski: (1.1) moschetto m

źródła: