παίχτης

παίχτης (język nowogrecki)

wymowa:

IPA: [ˈpe.xtis]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) gracz, zawodnik

(1.2) pot. hazardzista

(1.3) muz. muzyk (grający na instrumencie)

odmiana:

M10: lp D. παίχτη; lm παίχτες, D. παιχτών

przykłady:

(1.1) Αυτός είναι ο καλύτερος παίχτης στην ιστορία του μπάσκετ. → To jest najlepszy gracz w historii koszykówki.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) τζογαδόρος

(1.3) οργανοπαίχτης

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. παίζω

przym. παιχνιδιάρης, παιχνιδιάρικος

rzecz. παίκτρια/παίχτρια, παιχνίδι, παιχταράς, παιχτάκι

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. παίκτης < παίζω

uwagi:

źródła: