ridicule

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

ridicule (język angielski)[edytuj]

wymowa:
wymowa amerykańska?/i
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) śmieszność
(1.2) kpina, pośmiewisko

czasownik

(2.1) ośmieszać, kpić, naigrywać się
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
hold up to ridicule → wystawić na pośmiewisko
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. ridiculous
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

ridicule (język francuski)[edytuj]

wymowa:
IPA/ʁi.di.kyl/ ?/i
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) śmieszny
odmiana:
(1.1) lp ridicule m ż; lm ridicules m ż
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) risible
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ridiculité ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

ridicule (interlingua)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) śmieszny
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

ridicule (język łaciński)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

przysłówek

(1.1) śmiesznie, żartobliwie, zabawnie[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. ridiculosus, ridiculus
rzecz. ridiculum n, ridiculus m
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Hasło „ridicule” w: Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie III, Księgarnia św. Wojciecha, Poznań - Warszawa - Lublin 1958, s. 591.