dziecski

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dziecski (język polski)[edytuj]

wymowa:
[uwaga 1] ​?/i IPA: [ˈʥ̑ɛʦ̑sʲci], AS: [ʒ́ecsʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) st.pol. (w Wielkim Księstwie Litewskim) posłaniec, egzekutor sądowy lub książęcy, komornik[1][2][3]

przymiotnik

(2.1) st.pol. dziecięcy
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) przest. dziecki, przest. dzieczski
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
  1. ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasła „dziecki”, „dziecski” w: Stanisław Bąk, Maria Renata Mayenowa, Franciszek Pepłowski i in., Słownik polszczyzny XVI wieku, t. 6, PAN, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1966–, s. 343-344.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „dzieciolubnik” w: Samuel Bogumił Linde, Słownik języka polskiego, t. 1, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1807-1814, s. 587.
  3. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasła „dziecki”, „dzieczski” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 638.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=dziecski&oldid=7937166”