dobrotliwie

dobrotliwie (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

przysłówek

(1.1) na sposób dobrotliwy

odmiana:

(1.1) dobrotliwie; st. wyższy dobrotliwiej; st. najwyższy najdobrotliwiej

przykłady:

(1.1) Ludwik panował dobrotliwie dwadzieścia lat.

składnia:

kolokacje:

(1.1) uśmiechać się / pomrukiwać / spoglądać dobrotliwie

synonimy:

(1.1) dobrodusznie, łagodnie, łaskawie, miłosiernie, miłościwie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dobrotliwość ż

przym. dobrotliwy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. dobrotliwy + -e

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) benevolently, benignantly, benignly, blandly, kind-heartedly, kindlily
• włoski: (1.1) benignamente, con benignità, amorevolmente

źródła: