wykuć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wykuć (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik dokonany

(1.1) pot. uczn. eduk. nauczyć się na pamięć
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wykucie n, kucie n, kujon m, kujonka ż, kowal m, kowalicha ż, kowalik m, kuźnia ż, kuczer mos, kujonienie n, kujownia ż, podkucie n
czas. kuć ndk., kować ndk., wykuwać ndk., odkuć dk., odkuwać ndk., zakuć dk., zakuwać ndk., przykuć dk., przykuwać ndk., okuć dk., okuwać ndk., obkuć się dk., kujonić ndk.
związki frazeologiczne:
wykuć na pamięć
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: