Przejdź do zawartości

wezwać na dywanik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wezwać na dywanik (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA: [ˈvɛzvat͡ɕ ˌna‿dɨˈvãɲik], AS: [vezvać na‿dyvãńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• zestr. akc.• wym. warsz.• akc. pob.
​?/i
znaczenia:

fraza czasownikowa dokonana

(1.1) wezwać podwładnego na rozmowę, zwykle przykrą[1]
odmiana:
(1.1) zob. wezwać, „na dywanik” nieodm.
przykłady:
(1.1) Tymczasem jednak, za nieprzestrzeganie dyscypliny budżetowej dyrektora placówki (…) Zarząd Miejski wezwał na dywanik[2].
składnia:
(1.1) wezwać + B. (kogoś) + na dywanik
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) pójść na dywanik, wylądować na dywaniku
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks: Polski - Związki frazeologiczne
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Słownik frazeologiczny PWN, red. Anna Kłosińska, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, ISBN 978-83-01-14481-4, s. 83.
  2. ↑ WP, Gazeta Poznańska, 29/05/2002, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=wezwać_na_dywanik&oldid=8473743”