warty

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

warty (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈvartɨ], AS[varty]
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) wart

rzeczownik, rodzaj żeński, forma fleksyjna

(2.1) D. lp oraz M. i B. lm od: warta
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. wart
rzecz. wartość ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
Ta forma przymiotnika w rodzaju męskim jest uznawana za niepoprawną[1][2], jednak jest podawana przez Słownik języka polskiego pod redakcją W. Doroszewskiego z lat 60. (jako dawna)[3] i Słownik gramatyczny języka polskiego (jako potoczna)[4].
tłumaczenia:
źródła:
  1. Maciej Malinowski, Obcy język polski.
  2. Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 850.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „warty” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „warty” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.

warty (język angielski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) brodawkowaty, brodawkowy
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wart
przysł. wartily
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: