wāfen

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wāfen (język średnio-wysoko-niemiecki)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) broń, zwł. miecz[1]
odmiana:
(1.1) odmiana mocna
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) wāpen, wāffen, wāppen, wōfen, wōffen, wōpen
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
swn. wāfan < pragerm. *wēpna-, źródłosłów dla niem. Waffe[2]
uwagi:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „wâfen” w: Matthias Lexer, Mittelhochdeutsches Handwörterbuch, Verlag von S. Hirzel, Lipsk 1872‒1878.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Waffe” w: Digitales Wörterbuch der deutschen Sprache, Berlin-Brandenburgische Akademie der Wissenschaften.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=wāfen&oldid=7489053”