tuołis

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

tuołis (język jaćwieski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) rel. mit. diabeł[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
niejasna, prawdopodobnie ostatecznie z prabałtofiń. *tuli → ogień, praural *tule, por. fiń. tuli, est. tuli, liw. tūļ; pierwotnie oznaczałby więc „ognisty“[2]
uwagi:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Zigmas Zinkevičius, „Lenkų-jotvingių žodynėlis?“, Baltistica, t. 21, cz. 1, 1985, s. 80.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Krzysztof Tomasz Witczak, „Ugrofinizmy w języku jaćwieskim“, Acta Baltico-Slavica, t. 44, 2020, s. 157.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=tuołis&oldid=8320673”