sprzeciwnik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

sprzeciwnik (język polski)[edytuj]

wymowa:
[uwaga 1] IPA[spʃɛˈʨ̑ivʲɲik], AS[spšećivʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) st.pol. przeciwnik[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. przeciwnik
czas. sprzeciwiać się
przym. przeciwny
przysł. przeciwnie
partyk. przeciwnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
zobacz listę tłumaczeń w haśle: przeciwnik
źródła:
  1. Jolanta Maćkiewicz, Zbigniew Majchrowski, Stanisław Rosiek, Między tekstami 1. Początki. Średniowiecze (echa współczesne), wyd. III, wyd. słowo / obraz terytoria, Gdańsk 2004, s. 26.