spotten

spotten (język niemiecki)

wymowa:

​

IPA: [ʃpɔtən]

znaczenia:

czasownik słaby, nieprzechodni

(1.1) drwić, zadrwić, szydzić, kpić, zakpić

(1.2) drwić sobie, nic sobie nie robić

(1.3) wymykać się (np. logice, definicjom)

odmiana:

(1.1) spotte|en (spottet), spottete, gespottet (haben)

przykłady:

składnia:

(1) über +Akk. spotten

(1.2-3) spotten +Gen.

kolokacje:

(1.3) jeder Beschreibung spotten → być nie do opisania

synonimy:

(1.1) höhnen

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Spott m, Spötter m

czas. spötteln

przym. spöttisch

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: