puøłǡć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

puøłǡć (język wilamowski)[edytuj]

puøłǡć (1.2)
zapisy w ortografiach alternatywnych:
połȧ
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. połać (duża część jakiegoś obszaru lub jakiejś)
(1.2) bud. archit. połać (część dachu stanowiąca jedną płaszczyznę)[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. A-R, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 332.