Przejdź do zawartości

pugnace

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

pugnace (interlingua)

[edytuj]
wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) wojowniczy, awanturniczy, skłonny do bójki
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
wymowa:
IPA[pu'ɲɲaʧe]
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) wojowniczy, waleczny[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) battagliero
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pugna ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Maria K. Podracka, Uniwersalny słownik włosko-polski. Dizionario universale italiano-polacco, Wydawnictwo REA, Warszawa 2004, ISBN 83-7141-522-2.