pauk

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

pauk (język chorwacki)[edytuj]

pauk (1.1)
zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) zool. pająk
odmiana:
(1.1) lp pȁūk, pȁūka, pȁūku, pȁūka, pȁūkom, pȁūku, pȁūče; lm pȁūci, pȁūka, pȁūcima, pȁūke, pȁūcima, pȁūcima, pȁūci
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. paučina ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
prasł. *paǫkъ
uwagi:
źródła:

pauk (slovio)[edytuj]

zapisy w ortografiach alternatywnych:
паук
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) pająk
odmiana:
(1.1) lm paukis
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

pauk (język wilamowski)[edytuj]

pauk (1.1)
pauka (1.1)
zapisy w ortografiach alternatywnych:
paojk
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) muz. bęben[1][2]
odmiana:
(1.1) lp pauk; lm pauka
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. pauka
związki frazeologiczne:
etymologia:
por. niem. Pauke
uwagi:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Józef Latosiński, Monografia miasteczka Wilamowic: na podstawie źródeł autentycznych: z ilustracyami i mapką, Drukarnia Literacka pod zarządem L. K. Górskiego, Kraków 1909.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. A-R, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 320.