Przejdź do zawartości

interrogative

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

interrogative (język angielski)

[edytuj]
wymowa:
bryt. (RP) IPA/ˌɪn.təˈɹɒ.ɡə.tɪv/
wymowa brytyjska?/i
wymowa amerykańska?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) pytający
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) questioning, curious, inquiring, inquisitive, quizzical, inquisitorial[1]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przysł. interrogatively
rzecz. interrogation, interrogatory
czas. interrogate
przym. interrogatory
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

interrogative (interlingua)

[edytuj]
wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) pytajny, pytający
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

interrogative (język łaciński)

[edytuj]
wymowa:
znaczenia:

przysłówek

(1.1) w formie pytającej, pytająco[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Hasło „interrogative” w: Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie III, Księgarnia św. Wojciecha, Poznań - Warszawa - Lublin 1958, s. 354.