interjektion
interjektion (język duński)[edytuj]
- wymowa:
- Dania: [entʌjεgˈɕoˀn]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
- (1.1) jęz. wykrzyknik
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) udråbsord
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. interjectio
- uwagi:
- źródła:
interjektion (język szwedzki)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
- (1.1) jęz. wykrzyknik (część mowy wyrażająca stan emocjonalny, nakaz itp.)[1]
- odmiana:
- (1.1) en interjektion, interjektionen, interjektioner, interjektionerna
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. interjectio
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Svensk ordbok och svensk uppslagsbok, red. Sven-Göran Malmgren, Norstedts Akademiska Förlag, Göteborg 2001, ISBN 91-7227-281-3, s. 487.