hūvuł

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

hūvuł (język wilamowski)[edytuj]

hūvuł (1.1)
zapisy w ortografiach alternatywnych:
huwuł
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) strug, hebel[1]
odmiana:
(1.1) lp hūvuł; lm hūvułn
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. hūvułbaŋk ż, hūvułšpȫn m
czas. hūvułn
związki frazeologiczne:
etymologia:
śwn. hobel, hovel, hubel < swn. hovil, huobil; środkowoniemiecki hubel, szywałdzki hiuwọ, prusko-niemiecki Hubel
uwagi:
zobacz też: Indeks:Wilamowski - Narzędzia i maszyny
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. A-R, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 206.