berlacz

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

berlacz (język polski)[edytuj]

wymowa:
[uwaga 1] IPA: [ˈbɛrlaʧ̑], AS: [berlač]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) daw. zimowy but z futra lub wojłoku nakładany na zwykłe obuwie
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Bärenlatsche („łapeć niedźwiedzi”)[1] z niem. Bär + Latsche[2][3]
uwagi:
  1. ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 33.
  2. ↑ Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.
  3. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „berlacze” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=berlacz&oldid=7152603”