anguis
anguis (język łaciński)
[edytuj]
- wymowa:
- ⓘ
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski lub żeński
- (1.1) zool. wąż[1]
- (1.2) (artystyczne) przedstawienie węża[2] (przedstawienie dwóch węży oznaczało: „Nie zakłócać porządku”[3], „Nie załatwiać się”)[2]
- (1.3) astr. gwiazdozbiory: Smok, Wąż, Hydra[2]
- odmiana:
- (1.1-3) anguis, anguis (deklinacja III)
- przykłady:
- (1.2) ‘Hic’ inquis ‘veto quisquam faxit oletum.’ Pinge duos anguis ‘pueri, sacer est locus, extra meiite’. Discedo.[4] → Mówisz: „Tutaj zabraniam komukolwiek się załatwiać”. Namaluj dwa węże ostrzegawcze: „Chłopcy, to miejsce jest święte, sikajcie na zewnątrz”. Ja wychodzę.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) anguis Aesculapius → wąż Eskulapa
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. anguigena m, anguipedes m lm
- przym. anguinus, anguifer, anguicomus
- związki frazeologiczne:
- latet anguis in herba
- etymologia:
- uwagi:
- We współczesnym nazewnictwie zoologicznym Anguis oznacza padalca, tj. rodzaj beznogiej jaszczurki (np. Anguis fragilis to padalec zwyczajny)[5].
- Nazwa zwyczajowa wąż Eskulapa (anguis Aesculapius), funkcjonująca w wielu współczesnych językach europejskich, odnosi się do gatunku Zamenis longissimus[5].
- źródła:
- ↑ Hasło „anguis” w: Mały słownik łacińsko-polski, praca zbiorowa pod red. Józefa Korpantego, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 978-83-7195-844-1, s. 63.
- 1 2 3 Hasło „anguis” w: Słownik łacińsko-polski, red. nauk. Józef Korpanty, t. 1, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 83-7195-221-X, s. 153.
- ↑ Oxford Latin Dictionary, Oxford University Press, 1968, s. 143.
- ↑ Persjusz, Saturae, 1, 112–114.
- 1 2 Wolfgang Böhme, Thore Koppetsch, Snake names in the Greek-Roman antiquity: old characterizations, identity in current zoology, and change of their original meaning in post-Linnean herpetology, Salamandra. German Journal of Herpetology, 57(4): 475–501, 2021.