ab urbe condita
ab urbe condita (język polski)
[edytuj]- wymowa:
- ap urbe kondita
- znaczenia:
fraza przysłówkowa
- (1.1) przen. od początku t. wyrażenie oznaczające początek ery rzymskiej; dosł. od założenia miasta, tzn. Rzymu[1]
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) skr. a.u.c., anno urbis conditae[2]
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. ab Urbe condita
- uwagi:
- (1.1) przyjmuje się za rok założenia Rzymu 753 p.n.e.
- tłumaczenia:
- łaciński: (1.1) ab Urbe condita, ab urbe condita
- źródła:
- ↑
Hasło „ab urbe condita” w: Encyklopedia PWN Online, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Słownik wyrazów obcych PWN, oprac. Lidia Wiśniakowska, Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., Warszawa 2020, s. 3.
- wymowa:
- znaczenia:
sentencja łacińska
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) ab Urbe condita; skr. AUC
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- legendarna data założenia Rzymu to rok 753 p.n.e.
- źródła:
- ↑ Titus Livius, Ab Urbe Condita; Leksykon PWN pod red. Adama Karwowskiego, PWN, Warszawa 1972, s. 4.