дзівацкі

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

дзівацкі (język białoruski)[edytuj]

transliteracja:
dzìvackì
wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) cudacki[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. дзівак m, дзівачка ż, дзівацтва n, дзівачнасць ż, дзівакаватасць ż, дзівачлівасць ż
czas. здзівіцца, дзівачыць ndk., дзівіць ndk.
przym. дзівакаваты, дзівачлівы, дзіўны
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Hasło „cudacki” w: Падручны польска-беларускі слоўнік, пад рэдакцыяй А.Обрэмбскай-Яблонскай і М.Бірылы, „Ведза Повшэхна”, Варшава 1962, s. 71.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=дзівацкі&oldid=8076480”