гучаць
гучаць (język białoruski)[edytuj]
- transliteracja:
- gučacʹ
- wymowa:
-
- znaczenia:
czasownik niedokonany
- (1.1) dźwięczeć[1], brzmieć[2]
- (1.2) rozlegać się, rozbrzmiewać[1]
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) гучэць
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Hasło „гучаць” w: Teresa Jasińska, Albert Bartoszewicz, Kieszonkowy słownik białorusko-polski, polsko-białoruski, Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, Warszawa 2007, ISBN 978-83-214-1364-8, s. 94.
- ↑ Hasło „brzmieć” w: Падручны польска-беларускі слоўнік, пад рэдакцыяй А.Обрэмбскай-Яблонскай і М.Бірылы, „Ведза Повшэхна”, Варшава 1962, s. 43.