οδοντικός

οδοντικός (język nowogrecki)

wymowa:

IPA: [o.ðon.di.ˈkos]

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) anat. zębowy, nazębny, stomatologiczny

(1.2) jęz. zębowy

odmiana:

(1.1-2) P1

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) οδοντικό φατνίο → zębodół • οδοντική οστεΐνη → cement stomatologiczny • οδοντική πλάκα → płytka nazębna

(1.2) οδοντικό σύμφωνο → spógłoska zębowa

synonimy:

(1.2) οδοντόφωνος, οδοντοπρόφερτος

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. οδοντικό n

związki frazeologiczne:

etymologia:

koine ὀδοντικός

uwagi:

(1.2) zobacz też: διχειλικός • μεσοδοντικός • φατνιακός • φατνοοδοντικός • χειλικός

źródła: