βυζαντινός

βυζαντινός (język nowogrecki)

wymowa:

IPA: [vi.zan.di.ˈnos]

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) bitantyjski

odmiana:

(1.1) P1

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) Βυζαντινή Αυτοκρατορία → Cesarstwo Bizantyńskie

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Βυζαντινός m, Βυζάντιο n, βυζαντινισμός m

związki frazeologiczne:

etymologia:

p.łac. Byzantinus < gr. Βυζάντιον

uwagi:

źródła: