çocuk

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

çocuk (język turecki)[edytuj]

wymowa:
IPA/tʃɔˈʤʊk/
?/i ?/i
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) dziecko
odmiana:
(1.1) lp çocuk, çocuğu, çocuğa, çocukta, çocuktan, çocuğun; lm çocuklar, çocukları, çocuklara, çocuklarda, çocuklardan, çocukların
przykłady:
(1.1) Çocuklar gülüyorlar.Dzieci się śmieją.
składnia:
kolokacje:
(1.1) erkek çocuk → chłopieckız çocuk → dziewczynka
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przysł. çocukça
przym. çocukça
związki frazeologiczne:
wulg. orospu çocuğu
etymologia:
uwagi:
źródła: