çocuk

çocuk (język turecki)

wymowa:

IPA: /tʃɔˈʤʊk/

​ ​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) dziecko

odmiana:

(1.1) lp çocuk, çocuğu, çocuğa, çocukta, çocuktan, çocuğun; lm çocuklar, çocukları, çocuklara, çocuklarda, çocuklardan, çocukların

przykłady:

(1.1) Çocuklar gülüyorlar. → Dzieci się śmieją.

składnia:

kolokacje:

(1.1) erkek çocuk → chłopiec • kız çocuk → dziewczynka

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przysł. çocukça

przym. çocukça

związki frazeologiczne:

wulg. orospu çocuğu

etymologia:

uwagi:

źródła: