urzeczownikowienie

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

urzeczownikowienie (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌuʒɛʧ̑ɔvʲɲikɔˈvʲjɛ̇̃ɲɛ], AS[užečovʹńikovʹi ̯ė̃ńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.nazal.-ni…akc. pob.i → j 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) jęz. przejście jakiejś części mowy do kategorii rzeczowników[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) substantywizacja, substantywacja
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: nominalizacja
tłumaczenia:
źródła:
  1. Maria Malec, Słownik etymologiczny nazw geograficznych Polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 83-01-13857-2, s. 290.