supplico

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

supplico (język łaciński)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

czasownik

(1.1) błagać[1]
(1.2) modlić się
odmiana:
(1) supplicō, supplicāre, supplicuī, supplicātum (koniugacja I)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. supplicatio ż
czas. plico
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. sup- + plico; źródłosłów dla ang. supplicate, franc. supplier, hiszp. suplicar, port. suplicar, prow. suplicar, rum. suplica, st.franc. souploier, wł. supplicare
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 665.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=supplico&oldid=6849647”