stringo

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

stringo (język łaciński)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

czasownik

(1.1) ściągać, ścisnąć
(1.2) wyciągnąć (o mieczu)
(1.3) zadrasnąć, zranić
(1.4) wzruszyć[1]
odmiana:
(1) stringō, stringere, strīnxī, strictum (koniugacja III)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. strictura ż
przym. strictus
przysł. stricte, strictim
związki frazeologiczne:
etymologia:
praindoeur. *streyg-głaskać, ścinać, sztywnieć
źródłosłów dla alb. shtrëngoj, ang. strain, ang. stress, ang. strict, ang. stringent, arum. stringu, arum. strindziri, dalmatyński strengar, franc. étreindre, franko-prowansalski ètrendre, friu. strenzi, friu. strengi, galic. estrinxir, hiszp. estreñir, hiszp. estringir, istr. strenzo, katal. estrènyer, neap. strenge, piemoncki strenze, port. estringir, prow. estrénher, prow. estrénger, rum. strânge, rum. strângere, sardyński istringhere, sardyński istringi, sardyński stringiri,st.franc. estreindre, sycyl. strìnciri, wenec. strenxer, wenec. strenzar, wenec. strenzer, wenec. strenxar, wł. stringere
uwagi:
źródła:
  1. Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 645.