brant

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

brant (język szwedzki)[edytuj]

wymowa:
​?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) urwisty, stromy, spadzisty[1][2]
odmiana:
(1.1) brant, brant, branta
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Lexin, Språkrådets lexikon, Institutet för språk och folkminnen
  2. ↑ Jacek Kubitsky, Słownik polsko-szwedzki, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12413-X, s. 510.

brant (język wilamowski)[edytuj]

brant (1.1)
zapisy w ortografiach alternatywnych:
braond
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) pożar, płomień[1]
(1.2) med. zgorzel, gangrena[2][1]
(1.3) roln. śnięć zbożowa[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
swn. brant < pragerm. *brandaz; por. ang. brand, niderl. brand, niem. Brand, fryzyjski zachodni brân
uwagi:
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. A-R, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 46.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Józef Latosiński, Monografia miasteczka Wilamowic: na podstawie źródeł autentycznych: z ilustracyami i mapką, Drukarnia Literacka pod zarządem L. K. Górskiego, Kraków 1909, s. 318.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=brant&oldid=8288365”