błüta

błüta (język wilamowski)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

błuta • błu̇tta

wymowa:

znaczenia:

czasownik

(1.1) med. krwawić

(1.2) przen. pot. bulić, zabulić

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. błüt n

związki frazeologiczne:

etymologia:

wilam. błüt + -a < śwn. bluoten < swn. bluoten, bluotēn < prazachgerm. *blōdijan. por. ang. bleed, niderl. bloeden, duń. bløde, szw. blöda, niem. bluten

uwagi:

źródła: