przytcza

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

przytcza (język polski)[edytuj]

wymowa:
[uwaga 1] IPA: [ˈpʃɨṭʧ̑a], AS: [pšyṭča], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• udziąs.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) st.pol. przypadek, przykład[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
  1. ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
zobacz listę tłumaczeń w hasłach: przykład, przypadek
źródła:
  1. ↑ Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 131.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=przytcza&oldid=7917766”