predicate

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

predicate (język angielski)[edytuj]

wymowa:
(1.1) IPA[ˈpredɪkeɪt]
(2.1) [ˈpredɪkət]
?/i ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) orzekać, twierdzić[1]

rzeczownik policzalny

(2.1) gram. orzeczenie[1]
odmiana:
(1.1) predicate, predicated, predicated, predicates, predicating
(2.1) lp predicate; lm predicates
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(2.1) predicative
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. predicament, predicative, predication
przym. predicative
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1, 2.1) łac. praedicātīo, od czas. łac. praedico
uwagi:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Hasło „predicate” w: Tadeusz Grzebieniowski, Langenscheidt Polish Pocket Dictionary, Langenscheidt, 1990, ISBN 9780887291098, s. 275.