konvolutt

konvolutt (język norweski (bokmål))

konvolutt (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) koperta

odmiana:

(1.1) en konvolutt, konvolutten, konvolutter, konvoluttene

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) å lime igjen konvolutten → zakleić kopertę

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: