keifen

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

keifen (język niemiecki)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈkaɪ̯fn̩]
?/i
znaczenia:

czasownik słaby

(1.1) pejor. wyzywać, wyzwać, jazgotać
odmiana:
(1.1)[1] keifen (keift), keifte, gekeift (haben)
przykłady:
składnia:
(1.1) gegen etw./jdn. (Akk.) keifen
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) schimpfen
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Keifen n, Keiferei ż, Gekeif n, Gekeife n
przym. keifig, keifisch
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: keifenbekeifenloskeifen
źródła: