Przejdź do zawartości

interdit

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
wymowa:
IPA[ɛ̃.tɛʁ.di]
?/i ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) zakaz

przymiotnik

(2.1) zakazany, zabroniony[1]
odmiana:
(1) lp interdit; lm interdits
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(2.1) défendu, illégal, illicite, prohibé, pot. verboten
antonimy:
(1.1) permis
(2.1) autorisé, légal, licite
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. interdire
związki frazeologiczne:
sens interditbande interditeraie interdite
etymologia:
łac. interdictum
uwagi:
źródła:
  1. Antoni Platkow, Rozmówki francuskie, Warszawa, Wiedza Powszechna, 1970, s. 26, PB 2793/70.